Van Niue naar Tonga was 250 mijl in 48 uur, helemaal voor de wind met alleen de genua op. Onderweg bleek een van de vier huisaccu's dood. Na uitschakeling daarvan kon Monique de energiehuishouding weer redelijk in de hand houden.
Het koninkrijk Tonga was nooit gekoloniseerd. Een bijzondere archipel dus, met niet al te vrolijke mensen en zeer strikte regelgeving en dus uitgebreide inklaringsprocedure. Vanwege feestdagen konden we gelukkig aan de kade van Neiafu blijven liggen, want alle moorings waren bezet en er zijn weinig ankerplekken.
Grijs, soms onstuimig weer. Paar eilanden aangedaan, alleen in de noordelijke Vava'u groep.
We kwamen hier voor de walvissen. De bultruggen, de humpback whales die hier elk jaar naar toe trekken vanuit Antarctica om hier te baren en te paren.
Geen walvis gezien, tot we op een grijze dag, toevallig net in onze bijboot in de verte twee walvissen zagen. Je mag ze niet dichter benaderen dan 100 meter, en je mag niet in het water om ze te bekijken. Er zijn strenge regels en hoge boetes. Toen ze dichterbij kwamen staken we om de beurt ons hoofd met duikbril onder water maar zagen niks. Het zicht was slecht. Toen maar onze GoPro camera onder water gestoken. Pas later terug aan boord zagen we de beelden en hoorden we het geluid: Whale songs! Boven water hoorden we ze soms wel, maar het onderwatergeluid was overweldigend. We zullen proberen het op YouTube te zetten.
En toen kwamen ze op ons af, moeder en kalf en dieper, op enige afstand de escort, een mannetje van 25 ton. Ze doken fraai onder onze dinghy door om aan de ander kant weer boven te komen. Was spannend en betoverend tegelijk. Mooi cadeau voor Monique haar 60e verjaardag.
Cadeau was ook een mooie free dive in een grot met een grote school vis en net even zon.

Twee grijze dagen later en met harde wind gingen we met een duikschool mee, op zoek naar de walvissen, in de hoop daarmee te kunnen zwemmen.
Na een halve dag zoeken in slecht weer gaven we de hoop bijna op. Toen moesten we opeens hals over kop het water in, en wat we toen zagen was onbeschrijflijk mooi. Weer drie walvissen, weer een moeder met kind, langzaam zwemmend dicht onder het wateroppervlak, en dieper daaronder de escort. Hoewel we probeerden afstand te bewaren kwamen we toch heel dicht bij ze en werd Dick zelfs door een vin en door de staart aangeraakt. Ze zwommen heel relaxed, maar keken je wel aan. Ze maakten geen geluid. Awesome...